این کوچه باریک است

دیوارهایش کوتاه

حافظه اش باشد

نمیشود به سادگی یک قدم زدن معمولی از آن گذشت

هنوز بوی تازگی میدهد آجرهای خشتی کهنه اش

دلم را حالی به حالی میکند

مثل بوی اسفند های هر دم غروب

بوی دست های تو که پرتقال ها را

با ولع پوست میگرفتی

خنده های من بزرگتر از هر پرتقال میشد

وانارهای ترک خورده ی آویزان از سر دیوار

دلشان خون از بوسه های نازک یواشکی ما

از هر واژه ای که روی دهانمان گل می کرد

و میوه اش می شد دوستت دارم

این کوچه را قدم نمیزنم

این کوچه را دوباره از سر …